بحث توسعه متوازان دسترسي به فناوري اطلاعات و ارتباطات براي تمامي مردم در شهرها و روستاها از جمله شاخص هاي کليدي مورد توجه سازمان هاي جهاني است. يکي از بزرگترين چالش هاي چند سال اخير در دنيا که در فاصله اجلاس جامعه اطلاعاتي از ژنو تا تونس بسيار مورد تاکيد و توجه قرار گرفت بحث شکاف ديجيتالي بود که عمدتا بين جوامع روستايي و شهري به چشم مي خورد به گونه اي که روستاها علي رغم داشتن درصد بسيار زيادي از جمعيت به خصوص در کشورهاي در حال توسعه، از نظر سطح دسترسي به دانش ها و ابزار فناوري اطلاعات بسيار ضعيف و با مشکلات فراوان مواجه هستند. در رابطه با اين معضل با دو رويکرد مختلف مبني بر نياز به توسعه سواد پايه و توسعه سواد ديجيتالي مواجه هستيم چراکه بسياري از کشورها فاقد توانمندي هاي لازم براي رفع اين دو نياز هستند اما از آنجا که بين فناوري اطلاعات(IT) و فناوري ارتباطات(CT) هميشه تعامل و هم افزايي وجود دارد لذا توسعه هر کدام از آنها مي تواند زمينه رشد ديگري را فراهم آورد.
چند وقت پيش دو خبر جالب و البته مسرت بخش در نشريات آمده بود که اولي اختصاص به طرح آموزش و پرورش براي تجهيز اتوبوس هايي با عنوان آزمايشگاه سيار رايانه بود که وظيفه دارند به روستاهاي مختلف رفته و کودکان و معلمان مدارس روستايي را با علوم مختلف رايانه و اينترنت آشنا سازند. خبر ديگر آغاز برنامه ريزي براي توسعه موبايل روستايي يا GSM بود که مبتني بر فناوري تلفن ثابت است که به کاربر امکان مي دهد در منطقه ار خدمات تلفن ثابت و در صورت خروج از منطقه ار امکانات تلفن همراه استفاده نمايد.
بحث راه اندازي اتوبوس هاي آموزشي به سوي روستاها که نمونه آن حدود پنج سال پيش در کشور ترکيه در قالب يک طرح ملي به شعار اينترنت در روستاها انجام شده اگر چه در فاز اول فقط پنج دستگاه را شامل شده است و البته هزينه يکصد ميليون توماني براي آن صرف شده است و بيشتر به يک کار شماتيک و تبليغي شبيه است تا يک طرح ملي ولي بازهم در خور توجه است چرا که مي تواند اثرات و کارکردهاي خود را در ايجاد انگيزه و آگاهي عمومي در مناطق مختلف کشور داشته باشد. انجام کارهايي از اين دست مي تواند در توسعه سواد ديجيتالي براي روستاهاي کشور موثر باشد و آنها را در حد ممکن با فناوري هاي روز و نحوه بهره برداري از آن آشنا سازد.
همچنين توسعه موبايل هاي روستايي يکي ديگر از گامهاي قابل توجه براي افزايش ميزان دسترسي در روستاهاي کشور است که با توجه به مشکلات فراوان ارتباطي در کشور مي تواند نقطه اميدي براي بهسازي در بخش ارتباطات روستايي باشد.
آنچه در چند سال اخير در زمينه توسعه فناوري اطلاعات در روستاهاي کشور اتفاق افتاده است بسيار ضعيف و بيشتر در حد طرح هاي پايلوت و محدودي بوده است که عدم توجه جدي به اين مساله بر توسعه شکاف ديجيتالي در کشورمان بيشتر دامن خواهد زد. آنچه امروز در شهرهاي بزرگي همچون تهران و اصفهان و مشهد علي رغم ضعف هاي فراوان در حوزه فناوري اطلاعات رخ مي دهد به هيچ وجه قابل قياس با وضع موجود شهرستان ها و روستاها نيست به گونه اي که احساس مي شود به سرعت اين شکاف در حال گسترش است.
توسعه متوازن و ايجاد فرصتهاي برابر در استفاده از فناوري اطلاعات براي روستاها و شهرها مي تواند رشد يکپارچه کشور را تضمين کند و امکانات و موقعيت هاي مشابهي را براي مردم روستاهاي کشور در بهره برداري از فناوري اطلاعات فراهم کند چنين بينشي در ايجاد اشتغال مولد براي روستاها، جلوگيري از سيل مهاجرت به شهرها و ايجاد درآمدزايي براي روستاييان موثر خواهد بود.
اميدواريم چنين طرح ها وايده هايي با الگو برداري از تجربيات موفق کشورهاي ديگر به عنوان يک ضرورت ملي بيش از پيش با رويکرد کاربردي تهيه و تدوين شوند و با سرعت پياده سازي شوند تا طرحي را که پنج سال پيش در ترکيه و بسياري از کشورهاي آسيايي اجرا مي شد را امروز با شور و شعف به عنوان يک ابتکار داخلي معرفي نکنيم.
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان