مقدمه
شركتهايي كه فعاليتهاي تحقيق و توسعه ( R& D ) خود را به خارج از مرزها گسترش مي دهند با يك چالش مديريتي مهم مواجه هستند : چگونه مراكز پراكنده در سطح جهان را مي توان به صورت موفقيت آميزي راهبري كرد.
شركتهاي ژاپني در سالهاي اخير بشدت فعاليتهاي برون مرزي R&D خود را افزايش داده اند. هزينه اين فعاليتها از 44 ميليارد ين در سال 1986 م تا 177 ميليارد ين در سال 1995 م رشد داشته است. تعداد واحدهاي R&D برون مرزي نيز از 276 واحد در 1991 م به 510 واحد در سال 1995 م رسيده است.
شركتهاي پاناسونيك و سوني نه تنها زودتر از بقيه شركتهاي ژاپني فعاليتهاي R&D برون مرزي خود را شروع كرده اند بلكه اخيرا سيستمها و روشهاي نوين مديريتي در راهبري جهاني R&D را اجرا نموده اند :