از یک نگاه شروع شد، عکسی سیاه و سفید، دستبند بر دست و چشم¬بند بر چشمانش، اما ایستاده و سرفراز گویا به خورشید خیره شده بود! چیزی در درونم لرزید، می¬خواستم سخن بگویم، اما واژه¬هایم نیز می¬لرزید و با شتاب پراکنده می-شد، در نتیجه به جای سخن با زبانم، با انگشتانم نوشتم تا احساسم را بتوانم بیان کنم! آری تماشای دوباره¬ی عکس "خسرو روزبه" پیش از تیرباران، مرا واداشت تا شعر زیر را بسرایم.
بیژن
چهارم مارس 2018
با دستانی دربند و چشمانی بسته
مرا به کجا می¬برید؟
من می¬دانم آنچه را که شما نمی¬خواهید بدانم!
من می¬بینم آنچه را که شما نمی¬خواهید ببینم!
اینک، مردانی طناب پیچ شده برتیرک چوبی درانتظار فرمان آتش¬اند
آنگاه که جلادان به زانو می¬شوند
آب، زلال و روشنایی¬اش را به تو می بخشد
و آسمان، آبی¬اش را نثارت می¬کند.
خون تو اما، عشقی است که گیاه را می رویاند وآفتاب را گرما می¬دهد
و انسان بودن را برای گرگ¬ها معنی می¬کند
آنگاه درنده¬ترینشان بر تو خواهند گریست
گلوله¬ای که قلبت را می¬شکافد
برگ نازک گل سرخی است که عاشقی بر گیسوی معشوق¬اش می¬زند.
اینک تمامی این پهنه بی پایان هستی درتو جریان دارد
اینک، نه زمین زیرپای توست، نه آسمان بالای سرت
تمامی رودها، کوه¬ها، دشت¬ها و دریاها در رگ¬هایت جاریست
قصه¬ای بی پایان و شعری بی آغاز...
با دستانی دربند و چشمانی بسته
تمامی بندها را بگسل ونادیدنی¬ها را بنگر!
ببین چگونه حقیقت را درمسلخ دروغ قربانی می¬کنند
و نامش را هدیه به خدایان می¬گذارند.
زنجیرها را پاره کن
دیوارها را فرو ریز
و به جریان باد که ما را همچون برگ خشک پائیزی
بی هیچ اراده¬ای سرگردانمان می¬کند بی¬اعتنایی کن.
آبی آسمان را بنوش و بر گستره دشت¬های لاله خود را یله کن...
با دستانی دربند و چشمانی بسته
دوباره خویش را متولد کن
خویشتن را غسل تعمید ده
و برای شروعی دیگر به آینه بنگر،
خودت را نخواهی شناخت، چراکه تو دیگر تو نیستی.
به آینه بنگر...
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
از یک نگاه شروع شد، عکسی سیاه و سفید، دستبند بر دست و چشم¬بند بر چشمانش، اما ایستاده و سرفراز گویا به خورشید خیره شده بود! چیزی در درونم لرزید، می¬خواستم سخن بگویم، اما واژه¬هایم نیز می¬لرزید و با شتاب پراکنده می-شد، در نتیجه به جای سخن با زبانم، با انگشتانم نوشتم تا احساسم را بتوانم بیان کنم! آری تماشای دوباره¬ی عکس "خسرو روزبه" پیش از تیرباران، مرا واداشت تا شعر زیر را بسرایم.
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان