…تکامل به شکل معمولی خود هنوز هم در گونه‌ی ما وجود دارد و در جریان است. ما تا همین چندی پیش از بین حدودا ۲۰ هزار ژن رمزگذاری شده‌ی پروتئینی در سلولی‌هایمان، تنها از ساختار تعداد انگشت‌شماری آگاهی داشتیم. امروز از عملکرد تقریبا ۱۲هزارژن اطلاع داریم. اما ژن‌ها تنها درصد بسیار کمی از دی‌ان‌ای موجود در ژنوم ما هستند. به طور قطع کشفیات بیشتری صورت خواهند گرفت، و خیلی سریع هم اتفاق خواهند افتاد.
محققان توانسته‌اند با کمک این گنجینه‌ی اطلاعات ژنتیکی، چندین نمونه از موارد تکامل نسبتا اخیر را شناسایی کنند. انسان‌های دارای آناتومی امروزی بین ۸۰ تا ۵۰ هزار سال پیش از آفریقا مهاجرت کردند. میراث ژنتیکی اولیه‌ی ما برای آب وهوای گرم مناسب بود که مادر آن از انسان‌تباران (هومینین) به انسان، یا از موجودی که روی پنجه‌هایش راه می‌رفت به شکارچی و گردآورنده تکامل پیدا کردیم. اما از آن زمان اتفاقات زیادی افتاده است و انسان‌ها در سطح جهان پراکنده شده‌اند و خواسته‌های حاصل از چالش‌های جدیدمان باعت شدند ساختار ژنتیکی مان تغییر پیدا کند….
..تکامل بی‌رحم است؛ وقتی شانس بقا میتواند افزایش پیدا کند، تکامل هم یک راهی – یا گاهی چندین راه مختلف – برای تغییر پیدا میکند. بعضی از ساکنان خاورمیانه دارای تنوع ژنتیکی هستند. که با تنوع ژنتیکی اروپاییان جهت محافظت از آنها در برابر عدم تحمل لاکتوز فرق دارد. ده‌ها نوع سازش ژنتیکی متفاوت هم بین مردم آفریقا وجود دارد که آنها را در برابر مالاریا حفظ میکند.
در طول ۵۰ سال اخیر محققان تنوعی از سازگاری‌ها را در بومیان کوه‌های آند، مردم اتیوپی و تبتی‌ها آشکار کرده‌اند که به آنها کمک میکند در ارتفاعات بالا بهتر نفس بکشند. میزان اکسیژن موجود در خون ساکنان کوه‌های آند بالاتر است. شواهد نشان میدهد که در اثر زادوولد بین مردمان تبت و انسان‌تباران دینسووا ژنی به وجود آمد، که شاخه‌ای اسرارآمیزی از اصل و نسب انسان بود و ده‌ها هزار سال پیشی منقرض شد.
در اوایل، در کتاب منشأ موجودات(انواع)، چارلز داروین ادعایی بحث‌برانگیز کرد: «انتخاب طبیعی، که از این به بعد خواهیم دید، نیرویی همیشه آماده به خدمت است و همانطور که آثار طبیعی به آثار هنری برتری دارند، انتخاب طبیعی هم نسبت به تلاش‌های ضعیف انسان بی‌اندازه برتر است.» این کتاب در سال ۱۸۵۹ منتشر شد. آیا آنچه در آن زمان حقیقت داشت، امروز هم حقیقت دارد؟ اصلا آیا در زمان داروین هم حقیقت داشته است؟…
در دنیای فعلی ما، عامل تعیین‌کننده‌ی اولیه برای موفقیت در تولیدمثل – و در نتیجه تغییر تکاملی – فرهنگ، و خویشاوند مسلح آن، تکنولوژی، است.
دلیلش این است که تکامل نمی‌تواند به پای سرعت و تنوع زندگی امروزی برسد. با وجود دست یافته‌های تکامل درگذشته‌ای اخیر، می‌بینید سطح سازگاری ما با صفحه‌ی نمایشی کامپیوترها و زمان بندی ۲۴ ساعت‌های شبانه‌روزمان، یا بایسته های چیپس ذرت، نمکی و محیط‌های خالی از پاتوژن، چقدر پایین است.
چرا ساعت‌های درونی‌مان این قدر انعطاف‌ناپذیر هستند؟ چرا آپاندیس به ظاهر بی‌مصرفمان، که شاید یک زمانی کمک می‌کرد تا علف را هضم کنیم، به هضم و تجزیه‌ی قند تغییر کاربری نداده است؟ اگر ژنتیک انسان یک شرکت فنی بود، با آمدن نیروی بخار ورشکست می‌شد. مطابق با برنامه کارش، یک ویژگی ژنتیکی باید ابتدا تصادفی ظاهر شود، بعد از طریق تولید مثل جنسی پخش شود…
 به انسان، یا از موجودی که روی پنجه‌هایش راه می‌رفت به شکارچی و گردآورنده تکامل پیدا کردیم. اما از آن زمان اتفاقات زیادی افتاده است و انسان‌ها در سطح جهان پراکنده شده‌اند و خواسته‌های حاصل از چالش‌های جدیدمان باعت شدند ساختار ژنتیکی مان تغییر پیدا کند….){kind=small}
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
در این ویژه‌نامه می‌خوانید:
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان