کنوانسیون تغییرات آب و هوا با نام رسمی کنوانسیون ساختاری سازمان ملل درباره تغییرات اقلیم، سال ۱۹۹۲ میلادی در نیویورک منعقد شد. براساس این پیمان، کشورهای عضو باید سطح انتشار گازهای گلخانه ای توسط خود را به سطح آن در سال ۱۹۹۰برگردانند.
نمی دانم بالاخره این دانشمندان عزیز، عمر کره خاکی مان را چند میلیارد سال تعیین کردند. اما معتقدم همان ۴ میلیارد سال صحیح است!! و انسان به این شکل و قیافه هم قدمتش حدودا می رسد به ۷ هزار سال پیش. با توجه به این آمار معلوم می شود سالیان درازی است که داریم از زمین و طبیعت آن به نفع خودمان بهره برداری می کنیم. چند قرنی هم می شود که این بهره برداری معنای نابودی را گرفته است و رسما داریم محیط زیست مان را نابود می کنیم. غافل از این که نابودی محیط زیست یعنی نابودی خودمان. با همه این توصیفات، جالب است بدانید ما انسان ها فقط ۴۰ سال است به فکر حمایت از این زمین طفلکی افتاده ایم. خیلی هم هنر کردیم و چند تا پیمان و معاهده تصویب کردیم. البته این بماند که به خیلی از آن ها هم عمل نمی کنیم. عجالتا با چندتا از معروف ترین هایشان آشنا شوید و دعا کنید چشم شیطان کور، زودتر به این نتیجه برسیم که به آن ها عمل هم بکنیم بد نیست!! راستی، ایران تمام این معاهدات را پذیرفته است.
● کنوانسیون سایتیس CITES
کنوانسیون تجارت بین المللی گونه های حیوانات و گیاهان وحشی در معرض خطر انقراض و نابودی سال ۱۳۵۲در واشنگتن مورد تصویب قرار گرفت. هدف این معاهده، اطمینان از آن است که تجارت حیوانات وحشی و گونه های گیاهی ارزشمند و در خطر انقراض، بقای آن ها را دستخوش تهدید نکند. این کنوانسیون هم اکنون ۱۶۰کشور را به عنوان عضو رسمی دارد. این معاهده از جمله مهم ترین پیمان نامه های بین المللی است.
● کنوانسیون تغییر آب و هوا
کنوانسیون تغییرات آب و هوا با نام رسمی کنوانسیون ساختاری سازمان ملل درباره تغییرات اقلیم، سال ۱۹۹۲ میلادی در نیویورک منعقد شد. براساس این پیمان، کشورهای عضو باید سطح انتشار گازهای گلخانه ای توسط خود را به سطح آن در سال ۱۹۹۰برگردانند. حتما می دانید گازهای گلخانه ای متهمان ردیف اول پدیده گرم شدن زمین هستند.
● کنوانسیون رامسر
این رامسر همان رامسر خوشگل خودمان است؛ کنوانسیون مربوط به تالاب های مهم بین المللی به ویژه تالاب هایی که زیستگاه پرندگان آبزی هستند، در سال ۱۳۵۰ در شهر رامسر ایران با حضور ۱۸ کشور جهان مورد تصویب قرار گرفت. این کنوانسیون نخستین معاهده نوین جهانی پیرامون حفاظت و بهره برداری منطقی از منابع طبیعی است و هم اکنون ۱۳۴ عضو رسمی در سراسر دنیا دارد.
● کنوانسیون تنوع زیستی
کنوانسیون تنوع زیستی CBD، بخشی از روند کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص محیط زیست و توسعه به شمار می رود. این معاهده در سال ۱۹۹۲ در ریودوژانیرو امضا و در سال۱۹۹۳ لازم الاجرا شد و هم اکنون ۱۸۴عضو دارد. این کنوانسیون بر مبنای سه هدف اصلی حفاظت از تنوع زیستی، بالابردن ظرفیت کاربرد پایدار آن و سهیم شدن عادلانه در منافع حاصل از استفاده ذخایر ژنتیکی تشکیل شد. ایران در خرداد ۱۳۷۵ به طور رسمی به این کنوانسیون پیوست و نسبت به تعیین راهبردها و برنامه اقدام ملی در خصوص حفاظت از تنوع زیستی که جزء یکی از الزامات ناشی از پیوستن به این پیمان بود، اقدام کرد.
● کنوانسیون CEP
همه ما وقتی اسم دریای خزر را می شنویم بی اختیار یاد لب ساحل و شن و ماسه و شنا و عکس یادگاری می افتیم. اما این بار خبری از این حرف ها نیست، این بار بحث سلامت این دریاست. کنوانسیون CEP با توجه به اهمیت زیست بوم دریای خزر و شرایط نامطلوب حاکم بر آن سال ۱۹۹۰ تدوین شد. براساس مفاد این کنوانسیون، کشورهای ساحلی منطقه برای حفظ محیط زیست دریای خزر در زمینه جلوگیری، کاهش و کنترل آلودگی، جلوگیری از ورود، کنترل و از بین بردن گونه های مهاجم، موارد اضطراری زیست محیطی، حفاظت و نگهداری و احیا منابع زنده دریایی و مدیریت مناطق ساحلی دریای خزر همکاری خواهند کرد.
● کنوانسیون حمایت از میراث طبیعی
این کنوانسیون سال ۱۹۷۲در شهر پاریس به تصویب رسید. عمده ترین نکته مورد نظر کنوانسیون این است که ویرانی یا انهدام هر قسمت از میراث فرهنگی و طبیعی موجب فقر، شدید میراث همه جهان می شود و باید به عنوان میراث جهانی بشریت حفظ شود. ماجرای ثبت جهانی میراث تاریخی و طبیعی هر کشور هم از زمان تصویب این معاهده شروع شد.
● کنوانسیون بیابان زدایی
هدف از این کنوانسیون، بیابان زدایی و کاهش اثرات خشکسالی در کشورهایی است که به طور جدی با خشکسالی و بیابان زایی، به خصوص در آفریقا مواجه هستند. از این طریق اقدام موثر در تمام سطوح، با حمایت همکاری های بین المللی و مشارکت در چارچوب یک رویه جامع همسو با دستور کار و به منظور کمک به دستاوردهایی توسعه پایدار در مناطق آسیب دیده صورت می گیرد. اگر کشورهای دور و بر ما این معاهده را اجرایی می کردند، الان با پدیده ریزگرد و طوفان شن در جنوب کشورمان مواجه نبودیم.
● کنوانسیون وین/ حفاظت از لایه اوزن
خیلی وقت بود که لایه اوزن داشت تخریب می شد اما انگار هیچ کس متوجه آن نبود تا این که بالاخره سر وکله یک سوراخ بزرگ روی لایه اوزن پیدا شد و ملت فهمیدند باید هوای آن را بیشتر داشته باشند تا لااقل کار بدتر از این نشود. برای همین سال ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۶هجری شمسی) به دعوت سازمان ملل متحد، نمایندگان ۲۱ کشور جهان و کشورهای عضو جامعه اروپا در وین پایتخت اتریش گرد هم آمدند و مفاد معاهده ای را که کنوانسیون وین نامیده شد، تدوین کردند.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان