عضو مسئولیت پذیر سازمان ملل بودن به چه معناست؟
اگر عضو یکی از شبکههای زیر هستید میتوانید این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
[20 Dec 2011]
[ احمد طباطبایی ]
اجازه بدهید با همین حمله اخیر به سفارت انگلستان شروع کنیم. سفارت بسته شد و تمام دیپلوماتهای آن ایران را ترک کردند. همانطور که می دانیم بعضی از روزنامه های ایرانی از این موضوع اظهار خوشحالی کردند و چنین رفتاری را تایید نمودند.
اگر چه بعضی از روباههای پیر سیاست افراطی حاکمیت ایران نیز به شددت ذوق نمودند اما وزیر خارجه ایران مرتب سعی نمود چنین رفتاری را رد کند و هیچگاه نتوانست چنین واقعی را حمایت کند. به طور خیلی عجیبی حتی احمد خاتمی آیت الله تند روی نظام هم در اظهار نظری به نقل از ایسنا گفت: اشغال سفارت خانه کشوری به منزلهء تسخیر خانه آن کشور است و این غیر قانونی است.
سازمان ملل در سال 1961 قانونی را در حمایت دیپلومتها تصویب نمود و تمام کشورهای عضو با رای خود چنین صیانت و امنیت حقوقی را پذیرفتند. بند شماره 22 این قانون به صراحت می گوید: کشور میزبان حق ورود به سفارت خانه ها را ندارد مگر با مجوز رسمی همان سفارت خانه. تمام کشورهای عضو سازمان ملل حتی چین و روسیه هم چنین قانونی را پذیرفتند و به همین خاطر رفتار اخیر در تهران را محکوم نمودند.
اما در ماه گذشته سازمان انرژی اتمی در گزارشی کامل نگرانی های شدید خود را از حل نشدن مسائلش با ایران ارائه داد. اما ایران در پاسخ اگر چه پذیرفته بود تا بدون هرگونه تاخییر و یا مشکل تراشی پاسخ کامل و کافی به سازمان ارائه بدهد متاسفانه همچنان همان روش بی اعتبار را پیش گرفته و هیچ اقدامی برای رفع نگرانیها نکرده است.
چند روز بعد صحن عمومی سازمان ملل با رای قاطع حاکمیت اسلامی ایران را به خاطر عدم رعایت حقوق بشر و شهروندان ایرانی محکوم نمودند و تمام اظهارات خنده دار جواد خان لاریجانی به باد فنا رفت و هیچگاه این فرد منفور حتی در نهادهای بین المللی نتوانست خواست آقای خود را به سرانجام برساند.
اما نکته آخر این که روزنامه کیهان نماینده و سخن گوی آقای خدا بر روی زمین ( آیت الله علی خامنه ای) همین چند روز پیش برای اثبات عرایض ما و تمام جهان بین الملل با بی شرمی تمام سخن از بستن آب راه بین المللی خلیج فارس گفت و دوباره جهانیان را بر آن داشت که باور کنند که حاکمیت ایران نمی تواند درک درستی از عضویت خود در سازمان ملل داشته باشد.
تمام نکات بالا در جهت اثبات همین موضوع نگارش شده است و به خاطر همین دلایل می باشد که جهان نمی تواند رفتار و گفتار و عملکرد این حاکمیت را منطقی بداند.
به امید روزی که ایران در نظام بین المللی جایگاه خود را پیدا کند و از کشوری بی اعتبار و خطرناک به کشوری ایمن و معتبر تغییر نماید.
مطلبهای دیگر از همین نویسنده در سایت آیندهنگری: