خوانندگان شاهکار ایرج پزشکزاد "دایی جان ناپلئون" به خوبی می دانند که دایی جان هیچ گاه نتوانست حقایق جامعه خود را از تخیلات احمقانه اش کند. دایی جان عاشق این بود که انگلستان ابر قدرت را تحقیر کند و در عوض مرتب از شاهکارهای خود تعریف نماید.
به راستی این روزها رفتار و گفتار بسیاری از مقامات نظامی کشور مرا یاد دایی جان ناپلئون می اندازد. سردار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش در شهرویور ماه گذشته مدعی شد ایران در نظر دارد حضور خود را در آبهای مرزی آمریکا قطعی نماید.
با خودم فکر کردم واقعاً چرا باید ایشان چنین علاقه ای داشته باشد؟ شاید ایشان هم دوست دارند سفری به سانفرانسیسکو داشته باشند! البته در عالم واقع اساساً نیاز نیست شما یک ژنرال ارتش باشید تا بدانید که حضور در آبهای سرزمینی کشوری چون آمریکا نیازمند ارتشی قدرتمند و ناوگانی بسیار مجهز می باشد و در غیر این صورت باید در حد یک رویای کودکانه باقی بماند.
کاپیتان منصور مقصودلو معاون تحقیقاتی و جهاد خودکفایی در همان ماه شهریور تلاش کردند که از سردار سیاری عقب نمانند و با ادعای اینکه درصدد ساخت ناو هواپیما بر هستند نامشان را در لیست بزرگ مردان ناپلئون ماندگار کردند.
همانطور که می بینید، هیچ کدام از این مردان مسئول و مطلع خبری از چگونگی چنین اعمالی نمی دهند و حتی نمی گویند چرا باید ایران درصدد چنین آرزوهایی باشد و به واقع تا چه اندازه چنین نیازهایی قابل برآورد و وصول می باشد. البته که این آقایان می توانند ناو هواپیمابر بسازند، درست مثل هواپیمای تندر و صاعقه که الان صدها فروند از آنها ساخته شده و نیاز نیروی هوایی ایران را بر آورد کرده و در مسیر تولید جهانی قرار گرفته البته در تخیل آقایان.
شاید بجای ناو هواپیما بر بتوان یک بارج ساخت و کلی بهش چراغ قوه رنگی وصل کرد و بعد گفت ما ناو هواپیما بر داریم. اما واقعیت چیز دیگری است برای شروع بهتر بدونیم که ساخت یک ناو هواپیما هیچ شباهتی به ساخت هر شناور دیگری که ما می شناسیم ندارد.
میلیونها قطعه باید ساخته شود و بیش از چهل میلیون ساعت کار حرفه ای ترین تخصصها را نیاز دارد. آمریکا اولین ناو هواپیمابر مدل فورد خود را سال 2007 شروع کرد و مبلغی معادل 14 میلیارد دلار هزینه نمود و البته نباید فراموش کنیم که 40% از این مبلغ فقط برای طراحی ناو هزینه شده.
به نظر می رسد ادعای مقصودلو خیلی دور از واقعیت بود که ژنرال اعظم جناب آقای سیاری در آستانه روز نیروی دریایی هفتم آذر به صراحت گفتند: ساخت ناو هواپیما بر در برنامه نیروی دریایی وجود ندارد. شاید ایشان بهتر می دانند که تمام بودجه سالیانه نظامی کشور بیش از 9 میلیارد دلار نیست و عملاً چنین حرفهایی فقط مایه تاسف و بی اعتباری بیشتر است.
شاید شما خواننده محترم فکر کنید که من بر علیه باورهای شجاعانه و جسورانه نیروهای نظامی هستم حالا آنکه اصلاً چنین نیست و در عوض من علاقمندم ایران به دست توانمند نیروهای متخصصش بهترین و قدرتمند ترین ناوگان دریایی جهان را داشته باشد اما در عالم واقع و نه درتخیل یا بر پایه شعار و دروغ.
هر ایرانی عاقل و اندیشمندی علاقه دارد کشور خودش را قدرتمند ببیند اما چنین قدرتی باید بر پایه حقایق و باورهای علمی و عملی بنا نهاده شود. گرفتاریهای جاری کشور بخش عمده اش به خاطر توهم زدگی شخصیتهای غیر علمی و کم خرد سیاسی است که به واسطه روابط دروغین توانستهاند صاحب قدرت شوند و سرنوشت ملت را به نابودی بکشاند.
وضعیت خطرناک اقتصادی امروز کشور نتیجه بی خردی مسئولینی است که در همان ابتدای کار ریشه تخصص و اعتبار علمی و اندیشه هوشیار را به نام اسلام و حزب الله و نیروهای اعتقادی و ایدئولوژیک زدند و همچنان با وعدهای بی پایه به تحمیق مردم پرداختند.
باید خاطر نشان کرد که برای رسیدن به قله های رفیع اعتبار و اعتماد و قدرت می بایست در گفتار و رفتارمان صداقت و اندیشه حاکم باشد. جامعه امروز ایران گرفتار هزاران مشکل است و بدون شک با ادعاهای دروغین و شعارهای مکتبی و سیاسی و منفعت طلبانه هرگز شانس پایداری نخواهد داشت.
در چنین شرایطی کشور نیازمند کار و اقتصاد سالم می باشد و نه سیاستمدارانی دروغ گو و فاسد و نظامیانی افسون زده و خیال پرداز. به امید روزگاری که ایرانیها برای سخن گفتن اندیشه کنند و قدرت و اعتبار را در گزافه گویی و خالی بندی نبینند.
جهان با هوشیاری بسیار گفتمان داخلی ایرانیان را نظاره می کند و در صورتی که در بیانات مسئولین ما عقل و خرد را تا این اندازه نایاب ببیند بدون شک کمتر به ایرانیان اعتبار می دهد.
احمد طباطبایی
بیستم بهمن ماه نود
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان