ماه پیش بود که رحیمی معاون اول ریئس جمهور قدرتمندانه ادعا کرد" قطره نفتی از هرمز نخواهد گذشت اگر ایران تحریم نفتی شود" همین ادعا از طرف فرمانده نیروی دریایی هم مطرح شد.
حبیب الله سیاری اعلام کرد" بستن تنگه هرمز از خوردن یک لیوان آب ساده تر است"
تحریمها از نظر مسئولین چیزی جدید نیست، بین سالهای 2006 میلادی تا 2010 سازمان ملل چهار دوره تحریم تنبیهی برای ایران در حوزه های انرژی هسته ای و فن آوری مشترک نظامی در نظر گرفته شد و بخش عمده ای از سرمایه های شرکتهای خصوصی و دولتی متعلق به ایرانی ها در سراسر جهان مسدود شده است.
اما حالا اتحادیه اروپا مهم ترین و بزرگترین خریدار نفت ایران علاوه بر اینکه میلی به تامیین انرژِی مورد نظر خود از طرف ما ندارد بلکه بانک مرکزی ایران یعنی مرکز تمام معاملات بانکی و مالی کشور را تحریم نموده است. هرگونه معاملات معمول ارزی، طلا، الماس یا آلیاژهای اصلی دیگر به کلی ممنوع شده است.
آمریکا به تنهایی توانسته بخش عمده ای از جهان تجاری را با تحریمهای یک جانبه خود همراه سازد و چنین تحریمهایی ساختار اقتصادی ایران را رسماً منزوی و بی اثر نموده است. شرکتهای طرف معامله با نهادهای بانکی آمریکا به خاطر تامیین منافع خود دیگر ریسک معامله با ایرانرا نمی پذیرند.
آمریکا به واسطه توانمندیهای بین المللی اش می تواند قوانین قابل اجرا در آمریکا را در عرصه بین المللی به معرض نمایش بگذارد و دیگران را متقاعد سازد تا از قوانین پیروی کنند. اما مقامات دهان گشاد و بی مغز ایرانی بدون در نظر گرفتن تاثیر حرفهای بی اساس و پایه اشان چنان کودکان درمانده مرتب حرفهای خنده دار می زنند و موجبات تمسخر ایرانیان را فراهم می سازند.
ایران تحریم نفتی شد و هیچ اتفاقی هم برای تنگه هرمز نیفتاد. روزانه پانزده میلیون بشکه نفت از تنگه می گذرد که مسلماً بیشتر از همان چند قطره ای است که قرار بود مجوز خروجش را جناب سیاری دریادار ارشد ایرانی صادر نماید. حقیقت تلخ تو خالی بودن بلوفهای ایرانی خیلیدردناکه و باید امیدورا بود این شوخیهای خنک به زودی تمام شود.
اما حقیقت واقعی بستن تنگه هرمز موضوعی دیگریست چنین اقدامی بدون شک به ضرر ایران است. مشکل اینجاست که اولین کشوری که نمی تواند فردای بسته شدن هرمز زنده بماند همین ایران خودمان است. این ما هستیم که زودتر از دیگران باید دومیلیون صادرات نفتی خود را از این تنگهعبور دهیم و با دلارهایش شکم هفتاد و چند میلیون ایرانی را سیر نگه داریم. بستن تنگه هرمز برای کشوری که تمام مایحتاج خوراکی ملت و احشامش را باید وارد کند بسیار خبر بدی است.
چنین اظهاراتی نشان می دهد مسئولین فکر نمی کنند و مردم خود را بسیار احمق و ساده و بی اهمیت پنداشته اند. آنها در کمال بی خردی به سرعت اعتبار ملی ایرانیان را به تمسخر و حراج جهانیان گذاشته اند. آنها بی توجهه به رفتار و اظهارات بی مایه شان ایران را مسئول عواقببسیار خطرناکی می سازند.
جهان برای تامیین منافع خود راههای بسیاری را برای انتقال نفت و انرژی خلیج فارس در نظر گرفته اند و سالهاست که خطوط انتقال نفت از مسیر عراق و عربستان و امارات را در دستور کار داشته و دارند . اگر نفت از هرمز نگذرد جهان از گرسنگی و فقر و نا امنی ویران نمی شود وشرکتهای نفتی میادین دیگر انرژِی را کاووش می کنند. شاید زمان ببرد و نهایتاً کشورهای اروپایی و مردم دیگر کشورها ضرر زیادی نمایند اما دنیا به آخر نمی رسه و چرخ اقتصاد جهانی متوقف نمی شود.
هزینه بی خردی مقامات سیاسی را ملت ایران خواهند پرداخت. آنها هستند که از دست یابی به سادترین اقلام زندگی اشان باز می مانند. انزوای سیاسی و اقتصادی به همراه سخت ترین واکنشهای نظامی از طرف ارتشهای متحد جهان حداقل سهمی است که ما از بستن هرمز نصیب مان خواهد شد.
آنچه باید امیدورانه انتظارش را کشید اندکی خرد در ساختار تصمیم گیری نظام است.
احمد طباطبایی
پانزدهم بهمن ماه نود
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان