درسی که کره جنوبی در حال آموختن است – و ما نيز بالاخره بايد

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[07 Jun 2004]   [ مسعود عالمی]

خبرگزاری رويترز از سئول پايتخت کره جنوبی گزارش می کند کره جنوبی ها دارند درس جانانه ای درباره جهانروايی می آموزند که بعيد است بتوانند آن را به اين زودی ها از ياد ببرند. داستان از اين قرار است که برای نخستين بار واردات «کيمچی» کره جنوبی (غذای ملی کره جنوبی ها که شامل کلم، سير، فلفل، شکر و خمير ماهی است) از صادرات آن پيشی گرفته است.

روزنامه «هرالد کره» Korea Herald بتازگی گزارش از گرايش خطرناکی داده است که می رود تا غرور ملی کره ای ها را جريحه دار سازد. برای تصور بهتر عمق فاجعه، افزايش واردات کيمچی به منزله اين است که مثلا ايتاليا سوس اسپاگتی اش را از ترکيه وارد کند. توليد کنندگان داخلی کيمچی در سال گذشته خود را در موقعيت رقابت با کيمچی چينی يافتند که همان کالا را به نصف قيمت وارد بازار کره جنوبی کرده است.

واردات کيمچی ارزان قيمت توليد شده در چين در اولين سه ماهه سال جاری مسيحی 174 درصد افزايش داشته است. طبق گزارش مالی فدراسيون ملی همکاری های کشاورزی، اين افزايش به اين معنی است که مقدار واردات اين غذای ملی کشور 3000 تن بيش از صادرات آن است و اين مسئله کره جنوبی ها را ناراحت کرده است.

اگرچه سهم عمده کيمچی مصرفی در خانه ها کماکان از توليدات داخلی است، اما کيمچی چينی در رستوران ها، مدارس و کافه ترياهای سرتاسر کشور برای خودش جای بزرگی باز کرده است.

به نقل از گزارش هرالد کره، کيمچی چينی بقدری ارزان است که رستوران داران چاره ای بجز استقبال از آن ندارند. يک محقق فدراسيون ملی همکاری های کشاورزی به اين روزنامه گفته است حتی ژاپن که از مشتريان کيمچی کره ای بوده و ساليانه 90 درصد کل صادرات کيمچی کره ای را وارد می کرده است، به مرغوبيت و قيمت پائين نوع چينی نظرداشته و چيزی نمانده که تصميم به عوض کردن عرضه کننده بگيرد.

مسئله ای که کره ای ها باز دارند به آن برمیگردند اين است که حتی ورود به سازمان تجارت جهانی، و شکفتگی اقتصادی در عصر گلوبال نيز، اگر چه در خود موفقيت بزرگی است، اما در سطح اقتصاد گلوبال و در دراز مدت هيچ تضمين خاصی در برندارد و اگر چنانچه کشورها روح ابداع و نوآوری را از دست بدهند هر آن احتمال ازدست دادن موقعيت های ممتاز گذشته می رود. کره جنوبی می رود تا درسی را بياموزد که مکزيک يک دهه گذشته آموخت، و آنهم اين است که ورود به سازمان تجارت جهانی تنها به منزله بازشدن دری است که در آنسويش مسابقه شگرفی در جريان است. صرف گذر از اين در گارانتی خاصی دربرندارد. و اين بر برنامه ريزان و مديران کلان جامعه است که لبه تيز رقابت را همواره صيقل بدهند.

برای نگارنده جالب بود بداند که کره جنوبی تنها کشوری است در جهان که به احترام کيمچی حتی دارای يک «موزه کيمچی» هم هست. توليد کنندگان کيمچی کشور، در حاليکه همچنان سرگرم بررسی علل از دست دادن سهم بازار به چين هستند، بمنظور حفظ آبرو حالت پدافندی بخود گرفته و بر مرغوبيت و تميزی کلم، سير، فلفل، شکر و خمير ماهی بکار رفته در کالای ساخت داخل کشور تاکيد گذاشته اند.

---

مطلب‌های دیگر از همین نویسنده در سایت آینده‌نگری:

+ دمکراسی – ثمره تحولات درونی يا هديه ای از خارج؟ 

+ پاره ای چالشهای پيوستن به کاروان اقتصاد جهانی  

+ درسی که کره جنوبی در حال آموختن است – و ما نيز بالاخره بايد 

+ هند زير ذره بين 

+ نگاهی اميدوار به تجربه هند 

+ چالش دمکراسی برای ايران در عصر جهانی شدن  

+ جهانی شدن و بحران مديريت در ايران 

منبع:

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

[نظر دهید]    [تعداد نظرهای ثبت شده در پیوند با این مطلب: 0] 

.

---