خلاصه ی انقلاب در ثروت آفرینی / فصل شش/
اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:
[04 Apr 2013]
[ الوین تافلر]
هنگامی که بنگاه ها، شرکت ها، صنایع و اقتصاد های ما از تراز زمانی خارج شوند، بر سر افراد بشر چه خواهد آمد؟ اگر انسان ها باشتاب تر از سازمان ها حرکت کنند یا تشنه تر از آن ها باشند، عاقبت کار به کجا خواهد کشید؟ ما چگونه به زمان وشتاب آن زنجیر شده ایم؟
جوامع کشاورزی، یا چین باستان و اروپای فئودالی، کسی مزد ساعتی دریافت نمی کرد. مقدار زمان کارکرد در تعیین درآمد و پرداخت پول به افراد مطرح نبود.تا سده ی چهاردهم، روحانیان در اروپا موعظه می کردند که وقت تنها مال خداست و فروش آن به بدی ربا و دادن پول به قصد دریافت بهره می باشد. انقلاب صنعتی همه این دیدگاه ها را دگرگون ساخت. اختراع ساعت های دیواری و مچی نگهداری و اندازه گیری دقیق وقت را میسر ساخت. بدین گونه؛ تند یا کند کارکردن تفاوت یافت. بر پایه فرمول وقت طلاست، کارگران کارخانه ها مزدشان را بر مبنای ساعات کارکرد دریافت می کردند. پیشتازان مدرنیته در غرب، پیوند استوار بین زمان و ثروت آفرینی برقرار نمودند. با رواج ساعت ضبط اوقات و مدیریت تیلوری، حلقه های زنجیر زمان بر دست وپای انسان ها سال به سال تنگ تر می شد. امروزه بر اثر فشردگی و کمبود وقت، میلیون ها نفر به ستوه آمده و دچار نگرانی وترس از شوک آینده هستند.
روزانه ده ها نفر از سراسر جهان در یک بانک بریتانیایی حضور می یابند تا در دیدارهای 5 دقیقه ای، مشتریان و شرکای کاری تازه ای بیابند. امروزه کاربران اینترنت دیدار از هر سایت یا پیاده کردن هر صفحه ای را که به فاصله کم تر از 8 ثانیه انجام نشود، حذف می کنند. وجود این همه فشار در مسیر افزایش شتاب، دلیل پیدایش دسته ای از مشاوران و کارشناسان نو ظهور وقفسه های پر از کتاب است که به مدیریت زمان می پردازند. اینان به ما توصیه می کنند که چگونه روز خود را برنامه ریزی نموده وبا رعایت اولویت های فردی از عامل زمان بهره برداری بهینه بنماییم.
نظام ثروت آفرینی نه تنها به همه حرکت ها شتاب بخشیده، که موجب بروز بی نظمی های فراوان در ارتباط انسان ها با زمان نیز شده است. به این ترتیب، افراد از انضباط ثابت و زندان گونه و مقررات دوران صنعتی، رهایی می یابند. ولی از سوی دیگر؛ وضعیت غیر قابل پیش بینی می شود وتنظیم روابط میان انسان ها، و ایجاد هماهنگی میان فعالیت های کسب وکار و ثروت آفرینی، نیازمند دگرگونی های بنیادین نسبت به گذشته است.
ارائه خدمات جاری و بیست وچهار ساعته به شهروندان فرصت می دهد تا هر فرد مشکل زمان و وقت خود را حل و برای فعالیت هایش در نوبت کاری های مختلف برنامه ریزی نماید. البته بدین گونه؛ زمان و زمان بندی حالتی پیچیده وغیر استاندارد به خود می گیرد وبرای کسب وکار ها در همه بخش ها و کل اقتصاد، پیامد های خاص خود را دارد.
شرایط ما را هر چه بیشتر به سوی ویژه سالاری می راند- چرخش از ساختار های سازمانی پایدار در کسب و کار به سوی اشکال موقت و کوتاه مدت، حتا در مورد فروشگاه های عرضه فرآوردها. فردی در برلین فروشگاهی بر پا کرده که تنها به مدت یک سال فعالیت کرده و پس از آن حتی اگر سود آور باشد، بسته خواهد شد.روش های مدیریتی مد گونه که هر از گاهی می آیند و می روند، از این هم ناپایدارترند
مطلب‌های دیگر از همین نویسنده در سایت آینده‌نگری:
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان