به نگارش کوروش برارپور – کنشگر توسعه و فعال جامعه مدنی ایران
اشاره: این سلسه یادداشتها که به ارایه گزارشی از سفر مشترک و امدادی دو سازمان مردم نهاد «البرزیست» و «بنیاد توسعه پایدار ایران» به استان کرمانشاه برای کمک به هم میهنان زلزله زده مان می پردازد، فرازهایی است از مشاهدات میدانی و مصاحبه های صورت گرفته با مردم و مسئولان مناطق زلزله زده توسط اعضای گروه اعزامی.
بخش نخست: حرکت از تهران به سمت استان کرمانشاه
سفر اعضای گروه هم اندیش پویشگران و کنشگران توسعه(متعلق به بنیاد توسعه پایدار ایران) به استان کرمانشاه با هدف امداد و نجات هم میهنان زلزله زده مان رأس ساعت 24:00 سه شنبه شب 23 آبان ماه 1396، از منطقه یک شهر تهران آغاز شد. همراهان این سفر عبارت بودند از: سید حمید کاشانی، آرش جعفریان، علیرضا امانپور، سجاد گریکی پور و مجید ظرافتی(همگی کوهنوردان و رانندگان گروه آف رود از سازمان البرزیست) و کوروش برارپور(مدیرعامل بنیاد توسعه پایدار ایران).
پنج نفر از اعضای این تیم شامل: (سیدحمید)، (علیرضا و سجاد) و (آرش و کوروش) به همراه سه دستگاه خودرو لندروور پاژن(دو دیفرانسیلی و تقویت شده) حدود ساعت یک بامداد در ابتدای آزادراه ساوه به یکدیگر ملحق شدند. مجید نیز قرار بود شب آینده همراه با خودرویی مشابه، در کرمانشاه به ما ملحق شود.
تیم رانندگان به سرپرستی سیدحمید، پس از چک کردن بیسم ها و دیگر ملاحظات فنی خودروها، حدود ساعت 1:20 از مسیر آزادراه ساوه به سمت کرمانشاه به راه افتادند.
سیدحمید و آرش از ابتدای روز دوشنبه تا پایان شبِ همان روز و در عرض 24 ساعت، حدود 60 میلیون تومان از طریق کمکهای مردمی و توسط اعضای شبکه ی اجتماعی شان گردآوری کرده بودند. ایشان با این پول اقدام به خرید اقلامی چون: مواد غذایی، بهداشتی، دارویی، پوشاک و دیگر اقلام مورد نیاز کرده بودند. مقدار قابل توجهی نیز کمکهای غیرنقدی در قالب پوشاک زنانه، بچه گانه و مردانه جمع آوری کرده بودند. حدود 250 تخته پتو نیز که از اصفهان خریداری شده بود، قرار بود شب آینده(چهارشنبه شب) توسط مجید به کرمانشاه آورده شود.
آرش از قبل با علی فرامرزی یکی از دوستان ساکن کرمانشاه مان که از طریق شبکه های اجتماعی با وی آشنا شده بود هماهنگ کرده بود تا در کرمانشاه بعنوان راهنمای محلی به ما ملحق شود. با توجه به اینکه خودروهای ما خودروهای کوه و بیابان بودند قرار بود علی ما را به مناطقی رهنمون شود که دیگران قادر نبوده اند به آنجا امدادرسانی کنند. علی نیز با یک خودرو تویوتا شاسی بلند که پر از اقلام مورد نیاز برای کمک به هم میهنان مان بود راس ساعت 8:30 صبح روز چهارشنبه در شهر کرمانشاه منتظرمان بود. پس از محلق شدن علی به گروه، ما را به صرف آش کرمانشاهی(بعنوان صبحانه) دعوت کرد که بسیار خوشمزه و مقوی بود.
سیدحمید نیز با فرد دیگری به نام سید و اهل کِرِند غرب هماهنگ کرده بود تا در کنار علی، بعنوان راهنمای محلیِ مکمل، ما را به عمق مناطق با اولویت یک راهنمایی کند. سید نیز حدود ساعت 9:30 در مسیر کرمانشاه – اسلام آباد و در سه راهی دالاهو به ما ملحق شد و اعلام کرد به سمت اسلام آباد حرکت نکنیم زیرا نیروهای امنیتی بنا به دلایل امنیتی اجازه عبور و مرور به امدادگران مردمی برای رسیدن به مناطق زلزله زده را نمی دهند! دلیل اینکار آنها نیز این بوده که ظاهرا در 24 ساعت گذشته افرادی بوده اند که بر سر راه نیروهای امدادگر مردمی سبز می شده اند و به محموله ها و خودروهای آنان دستبرد می زده اند!
درنهایت، ما حدودای ظهر بود که به شهر گهواره و به دو روستا از توابع شهرستان دالاهو رسیدیم که متاسفانه در یکی از آنها 7 نفر از هم میهنان مان که عمدتا کودک و سالخورده بودند زیر آوار جان باخته بودند. شدت آوار نیز در همین روستا بسیار بالا بود. پس از صرف نهار و اقامه ی نماز ظهر و عصر، رأس ساعت 15:00 به سمت شهرستان سرپل ذهاب به راه افتادیم. حدود ساعت 16:30 به شهر سرپل ذهاب رسیدیم. متأسفانه گستره ی آوار و حجم تخریب منازل مردم و ساختمانهای اداری و تجاری در آن شهر بسیار بالا بود!
در حالیکه تقریبا همه ی مردم شهر با برپاکردن چادرهای امداد در درون پارکها و بوستانهای شهر، چشم انتظار دریافت کمک های دیگر هم میهنان شان بودند، به جز هلال احمر(آنهم با ظرفیتهای کمک رسانی بسیار محدود) از کمکهای دیگر نیروهای دولتی هیچ خبری نبود! نیروهای ضد شورش نیز با خودروهای مخصوص به خودشان در حال تردد در سطح شهر بودند!
ادامه دارد ..........
/ زنده باد توسعه - پاینده باد ایران و بیشینه باد غرور ملی ایرانیان/
تیم شش نفره ی اعزامی به مناطق زلزله زده استان کرمانشاه(23 تا 27 آبان ماه 1396) به نمایندگی از گروه هم اندیش پویشگران و کنشگران توسعه