نباید تنها بماند؛
اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:
[16 Aug 2009]
[ محسن صنعتی پور]
محسن صنعتی پور
يکشنبه، ۲۵ مرداد، ۱۳۸۸
روزها از 22 خرداد می گذرد و گویا یأس بر اندام جامعه ی ما افتاده است؛ جامعه ای که فریاد اعتراض هنوز از نهانش گه گاهی شنیده می شود و آرام می گیرد.
آنان که روزی یک لحظه آرام نمی گرفتند و صدای 70 میلیون ایرانی شده بودند امروز به دنبال مشغله های بی پایان خود هستند. آنان که روزی بیانیه می دادند و مصاحبه می کردند امروز در گوشه ی اتاق، تنها روزنامه می خوانند.
و اما کسی در این میان از همان روز اول، که حتی قبل از انتخابات خود را وقف برپایی دموکراسی در ایران کرده بود. پیری که حتی فیلم تبلیغاتی خود را تریبون جنبش دانشجویی کرد تا برای اولین بار -از بهمن 57 تا به امروز- دانشجویان ستاره دار از رسانه ی به اصطلاح ملی صدای اعتراض خود را به گوش تمام ایران برسانند.
مردی که تنها او بود که از هر فرصتی استفاده می کرد تا از اصلاح قانون اساسی، رفع هرگونه تبعیض، لغو فیلترینگ، آزادی زندانیان سیاسی و حقوق از یاد رفته ی بشر صحبت کند. و حال تنها اوست که زیر تمام هجمه ها و فشارهای اقتدارگرایان سرپا ایستاده است.
چند روزی است صحبت نامه ی افشاگرانه ی کروبی که عاری از هرگونه تهمت یا توهین بود، برسر زبان ها افتاده است. و شنیدیم از زبان رئیس مجلس که به این نامه رسیدگی خواهد شد. اما هیچ رسیدگی به این نامه جز تکذیب لاریجانی و ناسزاهای هماهنگ ائمه جمعه و خطابه های دیروز تهران و شهرستان ها نشنیدیم.
در روزهای سختی که حتی میرحسین موسوی سکوت اختیار کرده و چشم به آینده دوخته، تنها مهدی کروبی بود که از کهریزک و فجایعش گفت. تنها او بود که به تجاوز در بازداشتگاه ها اعتراض کرد و تنها اوست که هنوز فریاد می زند "سکوت هرگز"!
مهدی کروبی با جسارت و صراحتش بیش از انتظارات عمل کرد و تا ابد در دل دموکراسی خواهان و فعالین سیاسی در ایران خواهد ماند و بی شک آیندگان از او به عنوان اصلی ترین معترض کودتای خرداد 88 یاد خواهند کرد.
شاید تنها راه تجلیل ما از این شخصیت بزرگ اصلاحات، حمایت از او در این روزهای سخت باشد که هر از خانه فرار کرده ای ضربه ای به او می زند. و حضور در تجمع روز دوشنبه در مقابل دفتر روزنامه اعتماد ملی حداقل حمایتی است که می توان از وی به عمل آورد.
در انتها یادآور میشوم که هدف بنده تنها تقدیر از شیخ اصلاحات بوده و هرگز نمی خواهم مهدی کروبی را در حد رهبر جنبش بالا ببرم؛ چرا که تاریخ جنبش های اجتماعی در ایران به ما آموخته که جنبش میلیونی را در یک فرد خلاصه نکنیم، که انتهای این راه دو بیراهه بیشتر برای ما نخواهد داشت:
1- پرورش دیکتاتور 2- یأس اجتماعی
مطلب‌های دیگر از همین نویسنده در سایت آینده‌نگری:
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان