حنیف یزدانی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت، نسبت به مواضع اخیر معصومه ابتکار و شکوری راد در خصوص دفتر تحکیم وحدت در دانشگاه امیرکبیر و الزهرا اعتراض کرد.
یزدانی ضمن اعتراض به برگزاری این جلسه با جعل نام دفتر تحکیم وحدت خاطر نشان کرد: «تحکیم در سال های اخیر همواره سعی نموده مواضع خود را با برآیند نظرات عینی و واقعی دانشجویان و دانشگاهیان و در نظر گرفتن حقوق ملی ایران منطبق نماید».
این عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم با توجه به نگاه ابزاری تعداد زیادی از اصلاح طلبان به دانشجویان نسبت به عملکرد اصلاح طلبان در قبال دانشجویان عنوان داشت: «دانشجویان امروز ثابت کرده اند که جریانی کاملا مستقل از قدرت هستند و تز «دوری از قدرت» و «نقد قدرت» حتی در بسته ترین شرایط می تواند عملی شود. لذا مسلم است که هر حرکتی برای ساختن جریانات غیراصیل دانشجویی که متاسفانه مسبوق به سابقه نیز هست، محکوم به شکست است. به همین دلیل خانم ابتکار و آقای شکوری راد باید صادقانه با دانشجویان رفتار نمایند و دید ابزاری و قدرت مدارانه نسبت به دانشجویان را عوض کنند».
وی بزرگترین خصوصیت دانشجویان را حق مداری آن ها دانست و گفت: «به همین دلیل دانشجویان همواره بدون توجه به قدرت و مطامع و تهدیدات آن باید در پی بیان حقوق انسانها باشند. دانشگاه در سالهای ابتدایی انقلاب بهمن ۵۷ و بعد از وقوع انقلاب فرهنگی با فضایی مصنوعی و قدرت ساخته روبرو شد به همین دلیل رفتار دانشجویان و تشکل های آن روز تنها در چارچوب قدرتمداری قابل تصور است».
یزدانی از تسخیر سفارت آمریکا و گروگانگیری به عنوان نقاط ضعف عملکرد تحکیم وحدت نام برد و در این باره گفت: «اعضای امروز دفتر تحکیم وحدت هیچ نسبتی با عملکرد کسانی که سفارت را تسخیر کردند و یا زمینه انقلاب فرهنگی را آماده کردند، ندارند و بر خلاف نظر خانم ابتکار و آقای شکوری راد نه تنها آن دوران را دوران طلایی جنبش دانشجویی نمی دانند بلکه معتقدند دهه ۶۰ سیاه ترین و تاریک ترین زمان در تاریخ دانشگاه از تاسیس تاکنون بوده است. ما امیدواریم روزی بتوان جزییات تسخیر سفارت و نتایج آن در مسائل داخلی و عرصه جهانی را منصفانه و حق مدارانه بررسی کرد تا سره از ناسره مشخص شود».
وی درباره اظهارات معصومه ابتکار مبنی بر فراموش شدن آرمان های تحکیم در دهه ۶۰ بیان نمود: «خواسته های تحکیم در سال های ابتدایی انقلاب تنها خواسته های قدرت فرموده بوده اند و این مسئله به خاطر این بوده که آن ها نماینده دانشجویان نبوده و با آرمان های دانشجویان همچون استقلال، آزادی و عدالت بیگانه بوده اند. همچنان که از خاطرات ایشان مشخص است تصمیمات مهم نیز خارج از اراده ایشان اتخاذ می شده است و قدرت مدارانی در خارج از دانشگاه به جای ایشان حق وتو نیز داشته اند! از سوی دیگر به نظر نمی رسد که تسخیر سفارت آمریکا و انقلاب فرهنگی با هیچ یک از آرمانهای اصیل و تاریخی دانشجویان کوچکترین نزدیکی را داشته باشد و بلکه برعکس باعث به هدر رفتن و نقض شدن حقوق ملی ایران و ایرانیان شد».
یزدانی با اشاره به این نکته که جریان دانشجویی سیال است، اظهار داشت: «هر سال عده ای از دانشجویان فعال از دانشگاه خارج و عده دیگری جایگزین می شوند. به همین دلیل منطقی است که برای قضاوت تنها باید عملکرد و نظرات فعالین حاضر در تحکیم وحدت مورد بررسی قرار گیرد و نه عملکرد کسانی که سابقا در تحکیم فعال بوده اند».
مسول کمیته فرهنگی و اجتماعی دفتر تحکیم وحدت در همین رابطه افزود: «بسیار به جا بود که خانم ابتکار نسبت به بسته بودن شدید فضای مطبوعاتی و رسانه ای موجود در حالی که فشارهای روزافزونی به دانشجویان و دفتر تحکیم وحدت وارد می شود، نیز اشاره می کردند و این چنین تحکیم و دانشجویان را یک جانبه در رابطه با رسانه ها مقصر معرفی نمی کردند».
وی در پایان اعلام داشت: «اگر احزاب اطلاح طلب با نظرات آقایان شکوری راد و خانم ابتکار در باره جنبش دانشجویی و دفتر تحکیم وحدت متفاوت است، باید ایشان نیز نظر رسمی خود را بیان دارند وگرنه طبیعی است که دانشجویان و دفتر تحکیم با توجه به تکرار شدن چنین مسئله ای برای چندمین بار، سخنان خانم معصومه ابتکار و اقای شکوری راد را موضع رسمی اصلاح طلبان قلمداد کنند».
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان