از زمان شکل گیری ایده راه اندازی دانشگاه های مجازی در ایران, دیدگاه های مختلفی در مورد ضعف ها و قوت های احتمالی این متد آموزشی مطرح شد و بسیاری از علاقه مندان به تحصیل به دلایل مختلف به دیده اکراه به موضوع دانشگاه های اینترنتی نگاه می کردند که یکی از این دلایل به موضوع سرعت کم اینترنت و مشکلات و هزینه های بالای دسترسی به اینترنت باز می گشت, از سوی دیگر نیز دانشگاه ها نیز با درک این مشکلات هیچگاه نتوانستند در ارائه خدماتی که در قبال شهریه های میلیونی باید ارائه می کردند موفق باشند و از این رو بیشتر درس ها از ماهیت چند رسانه ای بودن و قابلیت های ضروری تعاملی بودن خارج شدند و به حالت متن محوری و در بهترین حالت با استفاده از فایل های پاور پوینت آن هم در ظرفیت های محدود ارائه شدند. در چنین شرایطی که به واقع خارج از استانداردهای آموزش اینترنتی است و امکان بهره برداری مناسب از صوت و تصویر هم فراهم نیست کلیه ارتباطات از طریق متن یا اتاق های چت انجام می شود و تاثیر لازم و واقعی از تدریس حاصل نمی شود.
با توجه به اهداف برنامه چهارم توسعه برای رسیدن به مرز هفت میلیون دانشجو در پایان برنامه و با توجه به محدودیت های امکانات فیزیکی توجه به توسعه کمی و کیفی دانشگاه های مجازی در صورت مدیریت و هدایت صحیح علمی می تواند به عنوان یک ضرورت ملی محسوب شود و در چنین شرایطی و با توجه به اینکه علاقه مندان به تحصیل باید هزینه های بسیار زیادی را برای تحصیل در دانشگاه های مجازی متحمل شوند و در قبال آن خدمات بی کیفیت و نازلی را دریافت دارند شایسته است که به مقوله توسعه اینترنت پر سرعت نگاه خاصی شود.
قطعا توسعه کمی و کیفی اینترنت در سراسر کشور می تواند ضمن کمک به توسعه دانش و افزایش آگاهی عمومی بهترین و ضروری ترین ابزار برای بهسازی آموزش های مجازی آکادمیک و غیر آکادمیک است رسیدن به چنین نگرش ها و باورهایی می تواند ما را در دستیابی به استاندارد ها و اصول لحاظ شده در اجلاس جامعه اطلاعاتی یاری بخشد.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
از زمان شکل گیری ایده راه اندازی دانشگاه های مجازی در ایران, دیدگاه های مختلفی در مورد ضعف ها و قوت های احتمالی این متد آموزشی مطرح شد و بسیاری از علاقه مندان به تحصیل به دلایل مختلف به دیده اکراه به موضوع دانشگاه های اینترنتی نگاه می کردند که یکی از این دلایل به موضوع سرعت کم اینترنت و مشکلات و هزینه های بالای دسترسی به اینترنت باز می گشت, از سوی دیگر نیز دانشگاه ها نیز با درک این مشکلات هیچگاه نتوانستند در ارائه خدماتی که در قبال شهریه های میلیونی باید ارائه می کردند موفق باشند و از این رو بیشتر درس ها از ماهیت چند رسانه ای بودن و قابلیت های ضروری تعاملی بودن خارج شدند و به حالت متن محوری و در بهترین حالت با استفاده از فایل های پاور پوینت آن هم در ظرفیت های محدود ارائه شدند. در چنین شرایطی که به واقع خارج از استانداردهای آموزش اینترنتی است و امکان بهره برداری مناسب از صوت و تصویر هم فراهم نیست کلیه ارتباطات از طریق متن یا اتاق های چت انجام می شود و تاثیر لازم و واقعی از تدریس حاصل نمی شود.
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان