جمهوری اسلامی و آمریکا - هماهنگی و تضاد
اگر عضو یکی از شبکههای زیر هستید میتوانید این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
[15 Dec 2019]
[ مجید / ایران]
سیاست نه جنگ و نه صلح فصل مشترک سیاست ایران و امریکاست. بدین معنی که این سیاست منافع هر دو طرف را بنوعی تضمین میکند. از یک طرف امریکا از این سیاست در منطقه سود مادی فراوان میبرد ، و از طرف دیگر جمهوری اسلامی ، با رشد نظامی خود که در این راستا قراردارد و کاملا مورد تائید امریکاست – فرصت پیدا کرده تا همانطور که خواسته اصلیش بود ه از طریق بست و گسترش شیعه گری – با نیروی نظامی خود بر منطقه نفوذ و تسلط سیاسی پیدا کند. درست تضاد جمهوری اسلامی با امریکا از همین جا شروع میشود.
امریکا با قدرت نظامی ایران در منطقه توافق دارد و این امر بسیار بنفع اوست زیرا از طریق تهدیدبودن ایران در منطقه است که امریکا فرصت پیدا میکند که اعراب منطقه را به طرق مختلف چپاول کند. این جریان تقریبا حالت علنی پیدا کرده و سردمداران امریکا از بیان آن هیچ ابائی ندارند. ترامپ در چند ماهه اخیر بارها اعلام کرده که کشورها و شیخ نشین های عرب منطقه برای حفظ امنیت خود باید به امریکا پرداخت کنند . و باز اعلام داشته که انها باید با خرید تسلیحات از امریکا خود را در مقابل جمهوری اسلامی تقویت کنند. سرنگون کردن پهباد امریکا در خلیج فارس قبل از جمهوری اسلامی بنفع جمهوری خواهان امریکا بود. انفجار ارامکو که دیگر هیچ. صد ها میلیارد از طریق خرید اسلحه و بازسازی آرامکو و باز شدن بازار فروش نفت آمریکا ، بجیب امریکا میریزد. این هماهنگی جمهوری اسلامی و امریکا است که این گنجینه تیلیارد دلاری را بجیب امریکا میریزد .
این از هماهنگی ، پس تضادشان بر سر چیست؟ امریکا از نظر سیاسی با جمهوری اسلامی مسئله دارد و نه از نظر نظامی . از نظر نظامی شاید خودش هم کمک کند ولی از نظر سیاسی جمهوری اسلامی در بعضی زمینه ها منفافع آمریکا و اسرائیل را بخطر می اندازد. آمریکا ، با گسترش نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه است که مسئله دارد و نه با اسلام ناب محمدی. نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه کاملا علیه اسرائیل است . جمهوری اسلامی واقعا با اشغال فلستین مخالف است و در این مورد هم بسیار ثابت قدم است. وتجاوز اسرائیل را اصلا تحمل نمیکند و اسرائیل هم اینرا خوب میداند. شاید
تئوری خاور میانه بزرگ هم از همین جا نشعت میگیرد. تبدیل کردن کشورهای بزرگ و یک پارچه منطقه - به مناطق کوچک و سپس غلبه بی دردسر و له کردن انها.
بنابراین تضاد بین این دو تا انجا پیش میرود که امریکا بتواند نفوذ سیاسی جمهوری اسلامی را در منطقه مهار کند و اجازه ندهد که نفوذ سیاسی او از این فراتر رود.
ولی چرا امریکا با این نفوذ سیاسی مسئله دارد. این نفوذ سیاسی یعنی اتحاد کشورهای مسلمان شیعه. تا انجا که این شیعه مسلمان در مقابل ثنی مسلمان است ، امریکا استقبال میکند، ولی هنگامیکه این حرکت بوی استقلال طلبی یا کمک به استقلال طلبان یا مبارزه با تجزیه کشور باشد امریکا با آن مخالف است. از انجا که منافع جمهوری اسلامی در گسترش نفوذش در منطقه است – یعنی گسترش نفوذ سیاسی او - او نمیتواند جز این عمل کند ، بقول معروف – موجیم که اسایش ما در عدم ماست- و امریکا هم تمام سعیش را خواهد کرد که در این زمینه ها او را کنترل و محدود کند. ولی سئوال اینجاست که آیا با پای لنگ میتوان به جنگ ابر قدرتی مثل امریکا رفت. جمهوری اسلامی، از نظر منافع خودش هم که شده می بایست داخل را قوی میکرد تا بتواند به میدان برود. ولی اینچنین نشد. جمهوری اسلامی با این سیستم هرمی، آنهم در قرن بیست و یکم و با این ترکیب طبقاتی زمین داری و وارداتی و رانت خواری ، بسان کوزه گلی می ماند که در برخورد خرد متلاشی میشود. اشتباه جمهوری اسلامی اینست که منافع یک قدم جلوترش را هم نتوانست پیش بینی کند. ایران یکی از آماده ترین کشورها ی جهان برای رشد صنعتی و کشاورزی صنعتیست. کارگرش نجیب و عالیست، تحصیل کرده اش فراوان ، منابع و انرژی اش بی نظیر و کشاورزیش چهار فصل. ولی نگاه کنید که سود جویان نیمه فئودال با این ملت چه کردند. همان کاری را کردند ،که در اوائیل، مغولها کردند. امروزه حتی اگر حکومت هم بخواهد، جثه دولتی ای که در طی این دوران بوجود آمده است توانائی یک قدم بجلو بردن در مسیر صنعتی و پیشرفت را ندارد. به این علت در شرایط کنونی که واقعا چرخهای اقتصاد کشور قفل شده است و مردم هم مستعصل ، آمدن رضاشاهی دیگر در غالب مذهبی – خیلی دور از ذهن نیست.
نتیجتا ازیک طرف ، امریکا ،گسترش نظامی جمهوری اسلامی را تائید میکند ، و از طرف دیگر با نفوذ و گسترش سیاسی آن مسئله دارد که سعی میکند قدم بقدم بر آن چیره شود و این تضاد را همچنان و خیلی جدی حفظ کند و ادامه دهد زیرا که این تضاد آب به آسیاب او میریزد و جیبش را پر میکند. علی رغم اسرائیل و عربستان که از تقویت نیروی نظامی ایران متضرر میشوند و وحشت دارند، امریکا نه تنها خطری در این مورداحساس نمیکند بلکه اینرا تهدید هم بحساب نمی آورد
مطلبهای دیگر از همین نویسنده در سایت آیندهنگری: