امروز دهم اردیبهشت ماه و مزین به نام زیبای خلیج فارس است. نامی که شنیدنش قلبم را به طپش می اندازد و گفتنش بغض را در گلویم می شکند. خلیج همیشه فارس من, خلیج همیشه فارس ما, خلیج همیشه فارس ایران ما
نامی که چند سالی است از بی تدبیری و کم توانی مسئولان فرهنگی و سیاسی کشور دچار هجمه های فراوانی شده و بر پیکره تاریخی اش زخم های بسیاری رفته است. خلیجی که نماد آبرو و اعتبار و تاریخ ما بوده, هست و خواهد بود.
خلیج همیشه فارس ما, جغرافیایی است به گستردگی تاریخ کهن ایران زمین که ریشه در دل ها و زبان های ایرانیان اصیل و با غیرت دارد. خلیج فارس ما از تنگه هرمز زیبایش تا جزیره های رویاییش تا خود فاو و مجنون همه و همه ذره های وجود ما, باور ما و هویت ما را تشکیل می دهند. هویتی که بزرگترین مردان و زنان ایران به پاسداشت آن خون و جان مبارک خود را نثار کرده اند.
اگر اشک مجال دهد که این دل نوشته ها به سرانجام برسد سخن های بسیار خواهم گفت از تنهایی ایران عزیزم که چگونه در این سال ها هر ملت بی بته و بی فرهنگی و تمدنی جسارت بهره برداری از اعتبار و تمدنش را به خود می دهد. اگر روزی که اعراب تنگ نظر و جاهل کشورهای کوچک حاشیه جنوبی خلیج فارس به خود اجازه چنین بی حرمتی را می دهند و مدام در اجلاس ماهانه و سالانه خود بر تفکرات پوچ و مالیخولیای خلیج ع.ر.ب.ی و حاکمیت بر جزایر سه گانه ایران تاکید می کردند در مسئولان ما خون غیرتی می جوشید کار به اینجا نمی کشید که تاراجگران گستره فرهنگ ما را نیز به یغما ببرند و بزرگانی چون مولانا, فارابی, خیام و... را از آن خود بدانند.
براستی ما برای مقابله با هجمه های بدخواهان ایران و سرقت های بزرگ فرهنگی و تاریخی چه کرده ایم. مگر نه این است که پایه و مایه اعتقادات مردم این کشور از هر قوم و طایفه و دین و مسلک و مرامی نام ایران و محتوای تاریخی و فرهنگی آن است که زمینه یکدلی و همفکری را پدید می آورد چنانکه نیک دیدیم در نبرد بر علیه اعراب عراقی چگونه رادمردان ایران زمین به نیت دفاع از خاک ایران زمین جان بر کف گرفتند و به نبرد با خصم زبون شتافتند.
کدام باور به جز عرق به وطن در آن زمان و مقطع می توانست خون غیرت ایشان را به جوش آورد.
پس به جاست که نمادهای ملی و تاریخی خود را همیشه پاس بداریم و با تعصب و تلاش بسیار از آنها بگوییم و در ترویجشان بکوشیم به گونه ای که هیچ کس قدرت درونی و بیرونی نتواند تغییری هرچند کوچک در این سرمایه ها و باورها به وجود آورد.
تلاش کنیم تا سینه به سینه از نمادهای ملی و ایرانی برای فرزندان و نسل های بعد خود بگوییم تا آنها را بیشتر و بیشتر با هویت خویش آشنا سازیم و به آنها جسارت دفاع از هویت و گفتن حق و سربلند ایستادن را بدهیم.