ملرز تا بنلرزد بنای عشق و عطوفت
که تاب لرزه نمی آورد دلی که حزین است !
غم جهان همه در جان ماست بی که بلرزی
از آن که عصر فقیهان و دورِ دیولعین است
پاریس 11.8.2012
با تأثر همراه با همدردی برای هم میهنانم در آذربایجان سال پیش ، چند بیت نخستین سروده شده بود . اینک به تأثیر از فاجعه زلزله های اخیر در بوشهر و خاش و سراوان ابیاتی بر آن افزوده ام